جهان فکر یک نویسنده‌ای که برای جهانی بهتر می‌اندیشد
از دیروز عصر که خبر فوت مرحوم آقای علی انصاریان در کل کشور حتی کل دنیا منتشر شده است. البته این خبر با واکنش‌های متعددی روبرو بوده است. علی انصاریان یک هفته بعد از آقای مهرداد میناوند فوت شدند. کسانی که در همه جا جزو پیشکسوتان ورزش به حساب می‌آمدند و می‌آیند. نمی‌دانم چرا هر بار خبر فوت یک شخص شناخته شده در اثر ویروس کرونا به گوش می‌رسد، چند روزی سر و صدا می‌کند و سپس همه چیز به حالت عادی برمی‌گردد. برای یک لحظه یاد این ضرب المثل یعنی، از ماست که بر ماست می‌افتم.
به نظرم اگر همه چیز جای خودش بود، هیچ اتفاقی نمی‌افتاد و هردو این دو نفر الان در سلامتی کامل به سر می‌بردند. اگر روزی که این دو نفر در برنامه‌ای که از طریق اینترنت در استودیو صدا و سیما پخش می‌شد همه پروتکل های بهداشتی رعایت می‌شد. هر دو این بزرگواران و پیشکسوت ورزش زنده بودند. چرا در این برنامه از تست کرونا، پروتکل بهداشتی، تب سنج، ماسک خبری نیست.
بهتر است بدانید تا وقتی خودمان موضوع را رعایت نکنیم، این چرخه همچنان ادامه خواهد داشت و شاهد مرگ افراد و عزیزان زیادی در دور و برمان خواهیم بود. لطفاً بیشتر هوای هم را داشته باشیم. نگوییم به من چیزی نمی‌شود. باشد حق با شماست به شما چیزی نمی‌شود، بله شاید به شما چیزی نشود و شما قسر در بروید. منتها افرادی هستند که به سبب بی مسئولیتی و بی درایتی شما، کرونا بگیرند و بی‌خبر از همه چیز جان خودش و سایربن را به خطر بیاندازد. چرا فکر نمی‌کنیم کسی که در مقابل ما قرار دارد برای خودش خانواده دارد. اصلاً بابا حق زندگی دارد. چرا این حق را از او می‌گیرید. به قول یک دوستی، ما که در غار زندگی نمی‌کنیم. در جامعه در کنار فرد یا افراد دیگر زندگی می‌کنیم و مسئولیتی داریم. از همه مهمتر حق و حقوقی داریم. نکته بعدی آن است که رفتار هر کدام بر دیگری تأثیر می‌گذارد. چرا به حقوق همدیگر دست درازی می‌کنیم.
اگر این دو عزیز در آن برنامه ماسک زده بودند، الان هر دو صحیح و سالم بودند و هیچ کس زانوی غم به بغل نگرفته بود. حتی انصاریان کادوی روز مادر را به مادرش هدیه داده بود. حتی اگر هم بیماری داشتند خفیف می‌بود، دوره‌اش را هم سپری می‌کردند و بعد از مدتی به آغوش خانواده برمی‌گشتند. گناه مادرهایی همچون مادر مرحوم آقای علی انصاریان چه بود که در روز مادر بایستی با دلبندش وداع کند. و رفیق پسرش، به او خبر مرگش را میداد. لطفا رعایت کنید.
لطفاً این قدر تقصیر را گردن این و آن نیاندازیم. لطفاً ماسک بزنید. با ماسک نزدن و رعایت نکردن چه چیزی را می‌خواهی ثابت کنی. به خدا اگر هدفمان در کنار هم زندگی کردن باشد، دنیای بهتری برای خودمان و بقیه خلق می‌کنیم. یک خبر نه چندان خوب خدمت تان عرض کنم و آن است که کرونا متأسفانه تمام نشده و هر روز دارد قربانی می‌گیرد. اگر نمی‌دانید بدانید. تا کی قرار است به همدیگر تسلیت بگوییم. لطفاً با بی‌فکری خودمان، حق زندگی را از بقیه عزیزانمان نگیریم.
امروز در تصویر یا بهتر است بگویم یک خبر دیدم به آقای علی کریمی که در مراسم تشییع مرحوم آقای مهرداد میناوند با سه ماسک به دهان حضور داشت، به وی خرده گرفته شده بود. شما مخاطب عریزی که این مسئله را به بوق و کرنا گذاشتید. چرا این گونه برخورد می‌کنید. اگر خدای نکرده به ایشان چیزی شود، شما مخاطب بزرگوار جوابگوی خانواده(همسر و سه فرزندش) ایشان خواهی بود. چرا وقتی یکی هم رعایت می‌کند، این گونه به رفتار وی واکنش نشان می‌دهید. او کسی هست که دو تن از بهترین دوستانش را در این راه از دست داده و با عمق فاجعه آشناست. باز هم می‌گویم تا وقتی فقط به فکر همدیگر نباشیم و رعایت نکنیم علی انصاریان و مهرداد میناوندهای بسیاری را از دست خواهیم داد. اگر خانواده‌ات برایت مهم هستند رعایت کن. نگذار خانواده‌ی دیگری در این مرز و بوم داغدار شود.
مطمئنم یک روزی این بیماری از روی زمین پاک، پاک می‌شود، منتها کاری نکنیم که تا آن موقع عزیزانمان در کنارمان نباشند. لطفاً هوای همدیگر را بیشتر داشته باشیم. باور کنید کرونا با هیچ کس شوخی ندارد. همه را به یک چشم می‌بیند.
مراقب خودتان باشید
فرزانه کردلو( شانزده بهمن ۱۳۹۹)
