جهان فکر یک نویسندهای که برای جهانی بهتر میاندیشد
سوالم را با چرا شروع کردم، چون مبنای هر تفکر اصولی و منطقی بایستی با چرا شروع شود. چون قبلن در دوره‌هایم همیشه به شرکت‌کننده‌هایم گفته‌ام همیشه به چرایی کارتان بخصوص تولید محتوا توجه کنید.
چون شکل گیری چرا راه را برای ادامه‌ی مسیر هموارتر می‌سازد و سوالات و راهکارهای بعدی را پیش رویمان می‌گذارد، اما گوشه نشینی و متوقف شدن بالعکس این را انجام می‌دهد.
من فرزانه کردلو تصمیم گرفتم به شکل دیگری برای آموزش بیشتر خودم و سایر دوست‌داران در حوزه مقاله‌نویسی در سایت اقدام کنم و از یادگیری متوقف نشوم و هر روز در مسیر بمانم. حال که اینستاگرام هم از دسترس عموم خارج شده است. باشد! اینستاگرام نیست، ولی رسانه‌ی مادر یا همان سایت که هست.
این روزها هر کسی به نوعی دارد نسبت به اتفاقات این روزهای دوروبرمان و به ویژه فیلترینگ‌ها واکنش نشان می‌دهد.
این روزها هر کدام‌مان در درون‌مان با تفکرات منفی دست و پنجه نرم می‌کنیم، ولی من فکر می‌کنم این راهش نیست. بایستی با هر چیزی که داریم به مسیرمان ادامه دهیم حتی اگر با محدودیت مواجه شویم از جمله فیلتر شدن واتزآپ و اینستاگرام.
همانطور که تئودور وزولت در جایی گفته:
با هر آنچه که دارید و درست همان جایی که هستید، هر کاری که می‌توانید انجام دهید.
پس، با متوقف شدن و دست بر روی دست گذاشتن نمی‌توان کاری از پیش برد و به فردا امیدوار بود. به گفته‌ی ماری کوری:
اینک زمان دانستن بیشتر است، بنابراین شاید کمتر بترسیم.
بایستی هر روز در حال مطالعه و بروزرسانی و آگاهی دادن به خودمان و انجام کاری باشیم. هر روز بایستی در وهله‌ی اول خودمان و بعد به دیگران کمک کنیم تا حس و حال خوبی مملو از امید را تجربه کنیم تا بتوانیم قدم بیشتری بردارم و برداریم.
یک پزشک، یک پرستار، یک روان شناسی و … این روزها هر یک به شکلی دارد این خدمت را می‌کند تا مردمش با امیدواری بیشتری به مسیر ادامه دهد. من هم به عنوان نویسنده و نیز تولیدکننده محتوا به این شکل می‌خواهم قدمی بردارم. مگر ادعا نداریم که نوشتن نوعی درمان است، پس بنویسیم، هر روز بنویسیم و محتوا تولید کنیم و متوقف نشویم و بنویسیم.
پس، بهم کمک کنیم امیدوارتر از قبل باشیم.
این روزها ما بیشتر از هر روز دیگری به امید نیاز داریم. با نامیدی کاری از پیش نمی‌بریم.
