دیالوگی درباره خنده

 

 

 

امروز یعنی ۱۲ تیرماه ۱۴۰۰ اولین جلسه سمپوزیوم توسعه فردی در اسکای روم به شکل آنلاین برگزار شد. در تمرین اولین جلسه قرار شد یک مکالمه در مورد خنده بنویسیم. من هم بعد از چند ساعت یک فرصتی بدست آوردم و مشغول نوشتن این دیالوگ شدم. در ادامه تصمیم دارم آن را با شما مخاطبین عزیز به اشتراک بگذارم.

 

 

به آینه نگاه می کنم.
بایستی چهره خندانم را در آینه می دیدم.
تصویر روبرویم به حرف در می آید. 

-چرا قیافه تو این شکلی کردی؟
-می خوام ببینم وقتی می خندم چه شکلی می شم
-وا یعنی چی؟ چه کاریه؟
-خودتم امتحان کن جالبه!
-فقط بایستی اداشو دربیارم؟
-ادای چی رو؟
-خنده دیگه
-آهان آره اداشم دربیاری حله، ولی یکم بخند. بیشتر بیشتر …

تصویر در آینه خندش می گیره 🙂

-از دست تو
-دیدی کار سختی نیست
-آره سخت نیست، منتها تا حالا همین طوری روبروی کسی واینستادم تا زل بزنم و یهو بخندم.
-اینم تجربه ای بود واسه خودش! البته تجربه‌ای بامزه! این طور نیست؟
-شایدم
-شاید چی؟
-اینکه تجربه بامزه ای باشه یا نباشه.
-راستی وقتی چهره تو خندون کردی چه حسی داشتی؟ زود باش بگو. بگو دیگه. دوست دارم بدونم.

-حس؟ مگه بایستی حسم داشتیم. من حسم تو راه جا گذاشتم :). آخه تا حالا بهش فکر نکردم. گفتی بخند و اداشو دربیار، منم خندیدم. چه انتظاراتی از آدم داری.
-خوب بعدش؟!
– هیچی دیگه خندیدم بعدش با هم خندیدیم.
-همین! خیلی بی ذوقی، هیچ حسی نداشتی؟
-حس؟! بذار فکر کنم. چرا چرا یادم اومد.
-حس کردم. حس که نه پیش خودم گفتم راست گفتن دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید.

با خنده جواب میدهد

-یعنی من دیونه ام دستت درد نکنه. بیا و خوبی کن گفتم فضا رو عوض کنم بخندیم. اصلا به تو خوبی نیومده.
-بازم که قیافه تو این شکلی کردی؟ مسخره کردی خودتو!
-نه بابا مسخره چی امتحان کن!
-یک بار امتحان کردم برای هفت پشتم بسه.
-یکم دیگه آره خودشه بیشتر بیشتر
-واقعا خدا شفات بده خُل شدی رفت.
-بیشتر بیشتر حالا شد. دیدی خندیدی 🙂