تکدی گری آری یا نه؟

جهان فکر امروز قصد دارد در باب تکدی گری با شما به گفتگو بنشیند. به احتمال زیاد در طی روز با این پدیده بسیار مواجه گشتید. راستی اولین عکس العمل تان در این خصوص چه بوده؟ بی‌تفاوت گذر کردید یا نه مبلغی را به فرد متکدی داده‌ا‌ید. این که چرا با جمع آوری برخی از این افراد از سطح شهر، دو مرتبه شاهد چنین صحنه هایی هستیم، بسیار جای بحث و گفتگو دارد که در این فضا نمی‌گنجد. بغرنج ترین مسئله در این قضیه آن است که، بسیاری با استفاده ابزاری از کودکان و حتی نوزادان شیرخواره، به نوعی می‌خواهند دل افراد جامعه را به رحم بیاورند تا بلکه به نتیجه‌ی مد نظرشان دست پیدا کنند.

در خصوص مبحث تکدی گری و افراد متکدی، من به شخصه معتقد هستم، اگر کسی به معنای واقعی کلمه مستمند و مستضعف باشد، دست نیاز، آن هم از نوع گدایی و تکدی گری به سوی افراد دراز نمی‌کند. نکته جالب تر در این ماجرا آن است که بسیاری از این افراد که دست به تکدی گری و گدایی می‌زنند، چهار ستون بدنشان سالم است و می‌توانند از راه کسب روزی حلال، از پس هزینه های زندگی خود برآیند، و به قولی نان بازوی خود را بخورند،نه این که با هر شکل و شمایلی در سطح شهر ظاهر شوند،و از مردم درخواست پول نمایند و بسیاری اوقات هم این کودکان و نوزادان معصوم را در گرما و سرما به دنبال خود کشانند. شاید برخی موافق این قضیه و برخی مخالف باشند،منتها بسیاری از این افراد متکدی، کمال استفاده را از  دلسوزی و دل رحمی مردم می‌برند.

با توجه به مطالب گفته شده در بالا، منظور این نیست که به افراد نیازمند کمک نکنید، بلکه می‌توان فرد مورد نظر را از طریق منبع آگاه شناسایی کرد و در صورتی که شرایط اجازه ‌دهد، به وی و خانواده‌اش یاری رسانیم. البته در بسیاری مواقع می‌توانیم از طریق موسسات خیریه و نهادهای وابسته به آن در امر کمک رسانی به افراد دردمند، اقدامات لازم را  صورت دهیم. بنابراین شاید  به این شکل، بتوان پدیده تکدی گری و گدایی را به تدریج از سطح شهر پاک کرد.