امروز که در روز چهار شنبه تاریخ۱۰ دی ماه سال ۱۳۹۹ برای لحظاتی که در اینستاگرام بودم، به محتوایی در صفحه آقای پوربافرانی برخوردم. موضوع ویدئویی که از خود انتشار کرده بودند در مورد انتقاد کردن و انتقاد پذیری بود.
ایشان در محتوای خود بر این نکته اذعان داشتند، که به ما آن طور که باید و شاید کسی انتقاد کردن خوب و پذیرش انتقاد را یاد نداده!
لحظاتی به فکر فرو رفتم. بله دقیقاً با ایشان موافق هستم. شاید اگر مفهوم انتقاد کردن و انتقاد پذیری را به هر یک ما آن هم به درستی آموزش میدادند دنیای کنونی مان به این شکلی که هستیم نبود.
حال که قدری عمیق تر میشوم، من هم به نوبه خود در مورد انتقاد کردن و انتقاد پذیر بودن ضعف هایی دارم، منتها تلاش میکنم هر روز نسبت به روز قبل قدری بهتر شده باشم. امیداورم که این طور باشد. نکته مهم آن است که من هم مواقعی بود که از شنیدن انتقاد ناراحت شدم. حال که به آن لحظات فکر میکنم و در رفتار خود دقیقتر میشوم. متوجه میشوم آن قدر هم که فکر میکنم صبور نیستم و بایستی روی خودم بیشتر کار کنم. شاید دیدن این محتوا سبب شد متوجه شوم که این تنها من نیستم که با این مسئله در دنیای خود در چالش هستم. بلکه فرد و افرادی هستند که در این موضوع ضعف دارند و به دنبال راه حل برای موضوعی به این مهمی هستند.
من هم امیدوارم آن قدر که انتقاد میکنیم، در شکل درست تر آن انتقاد پذیر هم باشیم تا دنیای خوبی برای خود و دیگران درست کنیم و به نوعی باعث رشد تعالی همدیگر باشیم.