جهان فکر یک نویسندهای که برای جهانی بهتر میاندیشد
دیروز کارگاه درست نویسی مهرو‌ماه با تدریس دوست خوبم خانم میترا سالاری به پایان رسید. کسی که بی‌دریغ همه اطلاعاتش را در اختیارمان گذاشت و قصد دارد این مسیر را همچنان ادامه دهد. راستش همیشه وقتی صحبت از نوشتن و بخصوص درست نویسی می‌شود دیکته نوشته‌های دوران ابتدایی و راهنمایی یاد می‌آید، یا حتی املا نوشتن زبان انگلیسی دوران دبیرستانم یادم می‌آید. اگر بخواهم عقب‌تر بروم جدا کردن حروف الفبای فارسی در کتاب قصه‌های پیش‌دبستانی‌ام یادم می‌آید. روزی چپ‌دست بودن در همان کودکی به راست دست تغییر جهت دادنم یادم می‌آید. یا حتی تأکید پدرم بر درست و خوش‌خط نوشتن نوشته‌هایم از نظرم می‌گذرد. جلوتر که می‌آیم دانشگاه سرو‌کله‌اش پیدایش می‌شود. در دوران لیسانس برای ارائه کتابچه پروژه‌ام در ترم آخر با عنوان سمینار بود که بر موضوع درست نویسی تأکید شد.
بعد هم کارشناسی ارشد و نوشتن مقاله و پایان نامه هم بر سر راهم قرار گرفت استادان و سایرین بر این موضوع تأکید بسیار داشتند. در ادامه وقتی در مسیر زندگیم از نظر کاری وارد عرصه‌ای شدم که به نوشتن و محتوا ربط داشت باز بایستی درست نویسی را رعایت می‌کردم. بله کار تولید محتوا و بازنویسی را می‌گویم و اولین شخص هم در این راه خانم قبادی بودند. بیشتر که دقت می‌کنم در کارم تأکید بیشتری بر درست نویسی بود تا مدرسه و دانشگاه بود. حال که چند سالی به عنوان نویسنده بر ماندن در مسیر نوشتن پافشاری می‌کنم و اصرار هم دارم در مسیر بمانم. در دوره‌های مدرسه نویسندگی آقای شاهین کلانتری بیشتر با نوشتن ساده و روان‌تر آشنا شدم و در نهایت در همان جلسات آنلاین با خانم میترا سالاری روبرو شدم. دست بر قضا ایشان کارگاه درست نویسی داشتند که به صورت آنلاین برگزار می‌شد. در دوره چهارم کارگاه، قرعه به نام من افتادم. علی‌رغم فشردگی‌کارها و شرکت در دیگر دوره‌های نویسندگی دوست داشتم این دوره را باشم با موضوعات بیشتری آشنا شوم و قلم درست نویسی‌ام را تیزتر کنم تا اگر تیزیش کُند شده است سر‌وسامانی بگیرد.
به طور حتم وقتی به پشت سرم در این مسیر نگاه می‌کنم بالا و پایین‌های زیادی در نوشتن و به خصوص درست نوشتن داشتم و دارم خواهم داشت. از تک تک افرادی که از همان ابتدا من را بیشتر و بهتر با معجزه نوشتن بخصوص درست نوشتن آشنا کردند تشکر ویژه دارم. هر کدام برایم چراغ راهنمایی در مسیر بودند تا اگر در جاهایی مسیر را اشتباه رفتم مرا به مسیر درست هدایت کنند. من هم به جلسات آنلاین درست نویسی میترای عزیز دلم تنگ می‌شود، منتها معتقدم درست نویسی هیچ وقت پایانی ندارد و فقط ابزار، مکان، شرایط و در نهایت استادان تغییر می‌کنند تا در ایستگاه پیشرو آموزش‌های بهتر و بیشتری را دریافت کنی البته اگر مشتاق باشی.
امیدوارم در مسیر نوشتن و خواندن تا آخرین نفس مشتاق باشم و پای کار بمانم. مطمئنم که می‌ما‌نم.
بازم از تلاش‌های استاد و مدرس کارگاه درست نویسی میترا سالاری عزیز قدردانی می‌کنم. امیدوارم بتوانم با نوشته‌های درست و گیرا راه استادانی که تا بدین لحظه داشتم را ادامه دهم و مسئله احترام به مخاطب را در نوشته‌هایم بیش از بیش جدی بگیرم.
