جهان فکر یک نویسندهای که برای جهانی بهتر میاندیشد
طرف صبح که یک سر به اینستاگرام زدم با صفحه‌ای روبرو شدم که در آن تصویر مرد بازیگری بود که تا چند سال پیش در سینما و تلویزیون ایران نقش ایفا می‌کرد؛ ولی دیگر الان خبری از وی نیست. یک زمانی مورد توجه کارگردانان سینما و تلویزیون بود. تا حدودی هم چهره فعلی‌ش تغییر کرده بود شاید کمتر کسی او را بشناسد. اینکه اسمشان چیست خیلی مهم نیست و از این حوادث در جامعه امروزی ما کم و بیش اتفاق می‌افتد. مهم این است که از کنار این نوع موضوعات بی‌تفاوت نگذریم.
بحثم سر چیزی دیگری است. داشتم فکر می‌کردم آدم‌ها در هیچ زمان نبایستی به فرد یا افراد خاصی وابسته باشند، چرا که به هر دلیلی آن فرد یا گروه نباشد به احتمال زیاد زندگیش از جریان ساقط خواهد شد و دیگر هیچ حرکت و جنب‌و‌جوشی نخواهد بود. اصلاً به نظر من وابستگی از هر نوعی که باشد خوب نیست. اینکه زندگی‌تان بی‌هدف باشد هیچ سمت و سویی نداشته باشد. به طور حتم پیامد خوشایندی نخواهد داشت.
چه بسیار افراد نامی و مشهوری که یک زمانی مورد توجه بودند، اما الان هیچ اسمی از آنها برده نمی‌شود. در حالی که شخص دیگری چون در زندگیش هدف دارد خیلی به آمد و رفت آدم‌های زندگیش توجهی ندارد. نه اینکه توجه ندارد، توجه دارد ولی هدفش را به چیزهای مهمتری گره می‌زند نه به آنها. اهدافش معنا و مفهوم پایدارتری دارد. منظورم این است که در حین اینکه به افراد پیرامونش احترام می‌گذارد به خودش و زندگیش هم علاقمند است و می‌خواهد تا آخر عمر زندگی با‌معناتری را تجربه کند.
داشتم فکر می‌کردم چرا بایستی این گونه باشد. چرا بایستی خود را خواسته و ناخواسته به افرادی وابسته کنیم که بعد از مدتی قرار است ما را از یاد ببرند. نه اینکه از یاد ببرند شاید بقدری مشغله‌های جور‌و واجور دوربرشان را شلوغ کند که فرصتی برای فکر کردن به شما برایشان پیش نیاید. به نظرم این اتفاق هم طبیعی است قرار نیست همیشه و در همه حال همه به یک چیز تمرکز و توجه داشته باشند.
مگر ما به این دنیا آمده‌ایم که فقط مورد تأیید یک عده خاص باشیم. حال که در یک برهه از زمان مورد تایید و مورد توجه نیستیم بایستی گوشه نشینی را انتخاب کنیم. به نظرم اتفاقاً بر عکس بایستی به قدری به خود و توانایی‌هایمان باور داشته باشیم و از چنان اعتماد به نفس واقعی برخودار باشیم که حتی اگر زمانی چنین اتفاقی افتاد باز هم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
شاید در آن زمینه خاص فعلاً حرفی نباشد، منتها زندگی که به پایان نرسیده می‌توان در زمینه‌های دیگر به تکاپو و تلاش پرداخت و شانس خود را در گزینه‌های دیگر امتحان کرد. به نظرم همیشه بایستی آماده بود. همانطور که اپرا وینفر می‌گوید شانس تلاقی فرصت با آمادگی قبلی است. یک جمله دیگر هم الان به ذهنم رسید. دقیق نمی‌دانم از چه کسی است؛ ولی باورش دارم که می‌گوید شانس با آماده‌هاست. پس شمایی که دارید این مطلب را می‌خوانید به هیچ وجه از زندگی و دنیای خود نامید نشوید. دنیا پر است از پنجره‌های امید رو به ما که هر روز به ما سلام می‌گوید و با خوشرویی آماده خوش آمدگویی به ماست. پس بیش از این منتظرش نگذارید و به استقبالش بروید.
نکته پایانی اینکه همیشه به روز باشید. و به سراغ موضوعاتی بروید که به آنها علاقمند هستید.
