E html> ورزش کوهنوردی - جهان فکر
خانه / ورزشی / ورزش و سرگرمی / ورزش کوهنوردی

ورزش کوهنوردی

ورزش کوهنوردی

روز جمعه است و بسیاری اوقات در چنین روزی، افراد ترجیح می‌دهند در کوه باشند و ساعاتی از روز را به ورزش کوهنوردی بپردازند. خوبی این ورزش آن است که نیاز به وسایل و ابزار خاصی نیست و یک کوله‌ی ساده‌ به همراه مقداری غذا و یک قمقه آب کفایت می‌کند، تا شما را مهیای این سفر چند ساعته سازد. البته اگر حرفه‌ای به ماجرا نگاه کنیم، بله ابزار و ادوات کوهنوردی آنقدرها هم که در ابتدا گفتم، تهیه کردنش راحت نیست، منتها منظور من سپری کردن چند ساعتی از روز در دل طبیعت،با صرف کمترین هزینه‌هاست. بنابراین با رفتن به یکی از کوه‌های اطراف محل زندگی خود،‌تا حدودی خود را از فضای پر هیاهوی شهر دور ساخته و برای چند ساعتی هم که شده با طبیعت ارتباط خوبی برقرار می‌کنید.

 

instagram

 

همواره رفتن بالای کوه و کوهنوردی کردن از همان دوران کودکی برای بسیاری از ما لذت بخش بوده و هست، چرا که یکی از تفریحات و سرگرمی های خود من در دوران کودکی،کوهنوردی کردن به همراه پدرم بود.حسی خوبی دارد، صبحها قبل از طلوع خورشید بیرون بروی، در حالی که همه شهر در خواب به سر می‌برند، جز پرندگانی که با سر و صدای خود، یک صبح دل انگیز را به همه عالم نوید می‌دهند. زمانی که از خانه بیرون می‌آیی، وارد قلمروی منحصر به فردی می‌شوی و به مرور که از دامنه‌های بلند این فضا میگذری تا به بالاترین نقطه آن برسی، حس خوبی به آدم دست می‌دهد. در میان راه هر بار که به نوک کوه نگاه می‌کنی، انگیزه بیشتری دریافت می‌کنی، تا هر چه سریعتر به آن نقطه برسی، چرا که هدف را بر آن نقطه نشانه گذاری کردی.

 پس از چند ساعتی، زمانی که خورشید به آرامی از خواب ناز خود بیدار می‌شود تا با نور خود،جهان پیرامونش را درخشان و نورانی کند، ما هم چند قدمی با نوک کوه فاصله نداریم،به عبارتی هیجان خاصی داری، چرا که توانستی، کاری را که از قبل برای آن طرح ریزی کرده بودی به پایان رسانی. هر چند در مسیر برای گرفتن نفسی تازه، در مکان های مختلف اتراق کردی تا دوباره با نیروی بیشتر، دنیای بیرون خود را بهتر بشناسی. در این خصوص شاعر پر آوازه ایران زمین “سعدی” به خوبی توانسته در بیتی از شعرهای خود فحوای مطلب را برساند:

رهرو آن نيست كه گه تند و گهي خسته رود               رهرو آنست كه آهسته و پيوسته رود

ورزش کوهنوردی

حال که به نوک کوه رسیدیم، چه حس قشنگیست که مسیری را که از آن عبور کردی،نیم نگاهی دوباره به آن بیاندازی. همانطور که در قله کوه ایستاده و مناظر اطراف را تماشا می‌کنی، برای دقایقی به عظمت این دنیا بیشتر از قبل پی می‌بری و خدا را برای ارائه چنین جهان قشنگی سپاس می‌گویی.

اینک می‌توانی به آن طرف کوه بروی و دنیای جدیدی را به نظاره بنشینی، در حال حاضر چشمه و رود با صدای خاصی که در آن فضا ایجاد می‌کنند،آرامش و نشاط بی‌نظیری را به اطراف خود هدیه می‌دهند. برای یک لحظه به یاد این نکته می‌افتی که در زندگی به مانند این رود و چشمه خروشان بایستی حرکت کنی و به راهت ادامه دهی، حتی اگر در مسیر، تخته سنگهای ریز و درشت مانع از این کار شوند، در این جریان، نیرویی نهفته است که می‌توانی از دل سخت ترین سنگ ها گذر کنی، به شرط اینکه بخواهی و فعل خواستن را در فکر و اندیشه خود به خوبی صرف کنی.

جمعه خوبی داشته باشید، روزتون خوش.

 

درباره‌ی فرزانه

حتما ببینید

badminton

اصلاً چرا ورزش!

امروز صبح در استوری یک سوال پرسیدم. سوال سختی نبود. البته جوابش فرد به فرد …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *