جهان فکر نویسندهای که برای جهانی بهتر میاندیشد
تصویری که امروز در پستم منتشر کردم قرار بود دیروز منتشر شود، منتها از نظر خودم محتوای دیروز در اولویت بود.
نمی‌دانم شاید این یک روز تأخیر دلیل خاص خودش را داشت. از طریق یک دوست فوق ا‌لعاده خوب دیروز متوجه شدم در آپارات قرار است یک رویداد آنلاین برگزار شود. رویداد در مورد سئو و تولید محتوا بود. از این خبر خوشحال شدم و به کسانی که در این حوزه فعالیت داشتند اطلاع رسانی کردم. دوره امروز بیست و پنج شهریور از ساعت دو بعدازظهر تا هفت برگزار شد. هشت ارائه در این پنج ساعت شکل گرفت. در نهایت توانستم با توجه به فرصتی که داشتتم بخش‌هایی از رویداد را به صورت آنلاین ببینم و بخش‌هایی را هم از دست دادم. این خیلی مهم نیست و اجرای آخر در برنامه پنل سئو برایم عالی و به یادماندنی بود.
اجرای آخر در جمع پنج نفره شکل گرفت که یکی از آنها آقای امین اسماعیلی مدرس و مشاور سئو در آکادمی وبسیما بودند. بحث بر سر محدویتهای موجود در ایران بود. به طور حتم یکی از این محدودیتها منظورشان طرح صیانت و … در بحث دیجیتال مارکتینگ بود. آقای اسماعیلی گفتند در ایران استعدادهای خوبی وجود دارد در صورتیکه با تمام دنیا در ارتباط باشد، نه اینکه در یک جزیره دور افتاده قرار بگیرد. در این حوزه جوانان ایران چند قدم از برترین‌های جهانی این حوزه جلوتر هستند و اگر رشدی دیده نمی‌شود بخاطر این محدودیتهاست. در حین صحبت یکی نظر گذاشت شما اولً یک الگوریتم طراحی کن بعد بیا در مورد این موضوعات صحبت کن!
آقای اسماعیلی گفتند من تخصص در سئو و محتواست و اگر در آن حوزه تخصص داشتم حتماً این کار را انجام می‌دادم. ایشان در ادامه گفتند بحث من سر این است که چرا مردم این قدر نامید هستند. در این شرایط امیدی که بایستی از درون شکل بگیرد را از دست دادند و از همه چیز نامید شدند و به خودشان و توانایی‌هایشان اعتماد و اعتقاد ندارند و در دنیای بیرون در پی آن می‌گردند. باز هم تکرار کردند که در ایران افراد با‌استعداد زیادی وجود دارند که می‌توانند رشد کنند. چرا فکر می‌کنیم این صحبتها شعار است. قدری امید را به دنیای درون خود بیاوریم تا اینکه در بیرون و محیط اطرافمان به دنبال آن باشیم. برای ایجاد تغییر ابتدا امید بایستی در دورن فرد شکل بگیرد تا بتواند آن را به بیرون منعکس کند و بازتاب آن را در آدمها و … به وضوح ببینید. یک مقدار به خودمان بیاییم و به داشته‌های خود اعتقاد داشته باشیم که ما هم می‌توانیم چیزی را که مدعیان این حوزه در جهان طراحی می‌کنند را به وجود آوریم، به شرطی که امید داشته باشیم. به شرطی که حال و حوصله کار داشته باشیم. به شرطی که محدویتی وجود نداشته باشد.
من هم با صحبتهای آقای اسماعیلی، طاووسی و طالبی و شیرازی در این گفتگو حضور داشتند موافقم بایستی تحت هر شرایطی امیدمان را از دست ندهیم حتی اگر کرونا باشد حتی اگر گرانی باشد حتی اگر عرصه برای فعالیت همگی‌مان تنگ شده باشد بایستی دو مرتبه امید را به هر شکلی که می‌توانیم به همدیگر تزریق کنیم. به شرطی که پیگیر اخبار نباشیم.
به قول آقای محسن طاووسی تغییر ابتدا بایستی در وجود و ذهن خودمان ایجاد شود تا در نهایت دنیای اطرافمان تغییر کند. یخن پایانی اینکه به نظرم دوره پر محتوایی بود.
