جهان فکر یک نویسنده‌ای که برای جهانی بهتر می‌اندیشد
دیروز جمعه، ۲۹ اردبهشت ۱۴۰۲ داشتم فیلم «زندانیان» را می‌دیدم. فیلمی که در سال ۲۰۱۳ در ایالات متحده آمریکا تولیده شده است. فیلمی که به دزدیده شدن کودکان ارتباط داشت. بله درست حدس زدید فیلم پلیسی و جنایی بود. در این هنگام که متهم یا همان مجرم به شکل‌های گوناگون از خود ردپایی به جا گذاشته بود و کارآگاه و پلیس مورد نظر با شناسایی آن ردپاها هر لحظه به کلید معمای این ماجرا نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شد.
در اواسط فیلم وقتی پلیس داشت از زبان مادری که دوران سختی (دخترش یک هفته است با دوست دیگرش که همسایه هم بودند بیرون رفته و دیگر به خانه برنگشتن) را سپری می‌کرد، اتفاقی که شب گذشته با ورود یک ناشناس به منزل‌شان صحنه را بازسازی و یادآوری می‌کرد.
مادر این کودک گمشده، به این طرف و آن طرف خانه می‌رفت و اتفاق عحیب شب گذشته را به کارآگاه توضیح می‌داد، شاید برای پیدا شدن دخترش کمکی کند. اتفاقی که در واقعیت افتاده بود و خیال نبود. کارآگاهی که اگر مورد مشکوکی می‌دید سریع در دفترچه یادداشت کوچک‌اش با قلمی که به همراه داشت ثبت می‌کرد.
وقتی این زن توضیح می‌داد، ولی در لابلای توضیحاتش ندید که کارآگاه دست به قلم شود و برخی نکاتی که از زبان او جاری می‌شود را یادداشت کند.
و حتا زبان به اعتراض گشود و پرسید پس یادداشت نمی‌کنید؟!
و پلیس بلافاصله با یک مکث کوچک دفترچه یادداشت کوچکش را از جیبش بیرون آورد و چند نکته مهم را از گفته‌های آن مادر را ثبت کرد. نکاتی که می‌توانست با قطعه‌ای جدید، پازل ربوده شدن کودکان را مشخص و واضح‌تر کند.
در حالی که پلیس فکر می‌کرد، چون این مادر برای تسکین درد این روزهایش دارو و آرام‌بخش مصرف می‌کند شاید خیالاتی شده باشد. در حالی که چنین نبود و واقعا آن شب فردی ناشناس وارد خانه شده بود.
از همان کودکی فیلم‌هایی این چنینی و یا سایر فیلم‌ها با این مضمون، این رفتار پلیس‌ها و کارآگاه‌ها در ثبت نکات حیاتی و شاید جزئی بسیار برایم جالب توجه بوده و هست.
دیروز هم در این لحظه به این فکر کردم، چه خوب می‌شود همه افرادی که دست به قلم هستند و یا حتا افراد عادی که خیلی میانه خوبی با نوشتن ندارند، یک دفترچه یادداشت کوچک تهیه و هر جا به همراه خود داشته باشند.
اگر حرفی از کسی می‌شنوند. جایی می‌روند که برایشان تازگی دارد و خلاصه کلی وقایع را به صورت کوتاه و کد گونه ثبت کنند. هیچ دستاورد خاصی هم این موضوع نداشته باشد. برای یادآوری هم که شده در طی روز برخی اتفاقات روزمره خود را به صورت تیتروار می‌توانیم ثبت کنیم. به طور حتم همان یک نکته کوچک می‌تواند در آینده بسیار به کارمان بیاید.
برای مثال:
– برای یادآوری یک خاطره به صورت یک کد به کمک‌مان بیاید.
– یا به یاد آوردن فردی که در آن روز خاص در آن مکان خاص دیدیم و صحبت‌هایی که بین‌مان ردوبدل شد.و الان خاطرمان نیست.
-و… .
خلاصه نت‌برداری در هر لحظه از روز می‌تواند بسیار برای‌مان فایده داشته باشد و روزانه نویسی، خاطره نویسی، قطعه نویسی و … یکی از آنهاست.
